Biblioteka poleca: książki

Przedmiotem niniejszej pracy jest analiza procesu konstruowania regionu Pomorza Środkowego przez pryzmat tworzącego go dyskursu i jego nośników – mediów pamięci. W tym celu wykorzystano dorobek teoretyczny z zakresu współczesnych nauk społecznych i humanistycznych, w tym nauk o komunikacji społecznej i mediach, nauk o polityce i administracji, socjologii, geografii społeczno-ekonomicznej, historii, literaturoznawstwa i kulturoznawstwa.

Pomocne okazały się przede wszystkim opracowania z zakresu geografii wyobrażonej, przybliżające dyskursywne strategie tworzenia przestrzeni oraz kształtowania tożsamości zamieszkujących je wspólnot. Obok zatem kanonicznych już prac Benedicta Andersona i Erica Hobsbawma, sięgnięto po publikacje analizujące wspomniany proces na konkretnych przykładach – zarówno rodzimych, jak i geograficznie i kulturowo odległych. Tę perspektywę analityczną uzupełniły prace, które opisywały tworzenie się regionów odwołując się do dychotomii centrum – peryferie, zwłaszcza w perspektywie postkolonialnej.

W ten sposób zbudowano teoretyczne podstawy dla prowadzonych badań empirycznych, mających za zadanie udzielenie odpowiedzi na trzy podstawowe pytania badawcze:

- Jakie były główne strategie narracyjne w dyskursie o Pomorzu Środkowym?

- W jaki sposób definiowano Pomorze Środkowe?

- Jakie były główne nośniki dyskursu – media pamięci regionalnej?

Powyższy opis pochodzi ze wstępu do książki.